-
1 ἕρπω
ἕρπω, impf. εἷρπον, das Andere von ἑρπύζω, erst Sp. εἷρψα, – 11 langsam gehen, schleichen, kriechen, Od. 12, 395; heimlich einherschleichen, ὡς ἤτοι Ὀδυσεὺς ἤδη ἐν πατρίδι γαίῃ ἥμενος ἢ ἕρπων 17, 157; στίβου κατ' ἀνάγκαν ἕρποντος, vom Philoktet, Soph. Phil. 207; Aesch. Eum. 39; ἐξ εὐνῆς, aus dem Lager hervorkriechen, sich gemächlich erheben, Ar. Vesp. 552; von kleinen Kindern, Heliod. 1, 5; übertr., πρὸς τὸν ἔχονϑ' ὁ φϑόνος ἕρπει, an den Reichen schleicht der Neid heran, Soph. Ai. 157; ἑρπέτω ὁ πόλεμος, der Krieg ziehe sich in die Länge, dauere fort, Ar. Equ. 673; Lys. 129. – 2) übh. wandeln, gehen, πάντων ὅσσα τε γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει Il. 17, 447 Od. 18, 130; Pind., δαίμων Ol. 13, 101, χρόνος N. 7, 68; Theocr. u. Tragg., τούτου παρ' ὄχϑας ἕρπε Aesch. Prom. 812, Soph. ἥντιν' αὖ κέλευϑον ἕρπεις; welchen Weg gehst du? Phil. 1207; ἕρπεϑ' ὡς τάχιστα O. C. 1639; Θησεὺς ὅδ' ἕρπει, da kommt Theseus, Eur. Herc. für. 1154; auch in späterer Prosa. Oft übertr., εἰδότι οὐδὲν ἕρπει ἄτα Soph. Ant. 614; ἄτας οὐδὲν ἐλλείπει γενεᾶς ἐπὶ πλῆϑος ἕρπ ον, das Unglück kommt über das Geschlecht, 582; εἰς ποῖον ἕρπεις μῦϑον; d. i. was willst du sagen? Eur. Hel. 316; καὶ δὴ πρὸς ῴδὰς εἷρπε, er wandte sich zum Gesange, fing an zu singen, Cycl. 423; ἕρπει συμφορὰ πρὸς τἀγαϑά, das Unglück wandelt sich in Glück, Rhes. 518; absolut, ἕρπει παραλλὰξ ταῦτα, wie wir sagen: so geht es wechselnd, Soph. Ai. 1066; Tr. 547 ὁρῶ ἥβην τὴν μὲν ἕρπουσαν πρόσω, τὴν δὲ φϑίνουσαν, vorwärts gehen, zunehmen. – Außer praes. u. imperf. nur tut. in ἐφέρπω, u. dor. ἑρψῶ, ἑρψοῠμες, Theocr. 5, 45. 18, 40; aor. εἷρψε, Chrysost. S. auch ἑρπύζω, u. vgl. Lob. Paralipp. p. 35.
-
2 ἕρπω
ἕρπω, (1) langsam gehen, schleichen, kriechen; heimlich einherschleichen; στίβου κατ' ἀνάγκαν ἕρποντος, vom Philoktet; ἐξ εὐνῆς, aus dem Lager hervorkriechen, sich gemächlich erheben; von kleinen Kindern; übertr., πρὸς τὸν ἔχονϑ' ὁ φϑόνος ἕρπει, an den Reichen schleicht der Neid heran; ἑρπέτω ὁ πόλεμος, der Krieg ziehe sich in die Länge, dauere fort. (2) übh. wandeln, gehen; Θησεὺς ὅδ' ἕρπει, da kommt Theseus; ἄτας οὐδὲν ἐλλείπει γενεᾶς ἐπὶ πλῆϑος ἕρπ ον, das Unglück kommt über das Geschlecht; εἰς ποῖον ἕρπεις μῦϑον; d. i. was willst du sagen? καὶ δὴ πρὸς ῴδὰς εἷρπε, er wandte sich zum Gesange, fing an zu singen; ἕρπει συμφορὰ πρὸς τἀγαϑά, das Unglück wandelt sich in Glück; ἕρπει παραλλὰξ ταῦτα, wie wir sagen: so geht es wechselnd; ὁρῶ ἥβην τὴν μὲν ἕρπουσαν πρόσω, τὴν δὲ φϑίνουσαν, vorwärts gehen, zunehmen -
3 ἕρπω
Aεἷρπον Od.12.395
codd., E.Cyc. 423, etc.,ἧρπον IG4.951.86
(Epid.): [dialect] Dor.[tense] fut.ἑρψῶ Theoc.5.45
, 18.40, [dialect] Att. only in compd. ἐφέρψω, later ἑρπύσω ([etym.] διεξ-) Arist.Mu. 398b33 : [tense] aor. ἧρψα ([etym.] ἐξ-) LXX Ps.104(105).30 ; [dialect] Att. : (cf. Lat. serpo):—move slowly, walk,ἥμενος ἤ ἕρπων Od.17.158
;ὅσσα τε γαῖανἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει Il.17.447
;ἔργα ζωοῖσιν ἑρπόντεσσί θ' ὁμοῖα Pi.O.7.52
; ἕρπον ( εἷρπον codd.) began to move,Od.
12.395 ; of infants, A.Th.17 ; of a lame man, S.Ph. 207 (lyr.) ;ἕ. ἐξ εὐνῆς Ar.V. 552
; ἕρπον τοῖς ὀδοῦσι θηρίον an animal that walks on its teeth, Carm.Pop.35.2 simply, go, come, in [dialect] Dor. dialects, where the [tense] aor. is ἔμολον, ἦνθον, etc.,εἰς τὸ ἱερόν IG4.951.86
(Epid.), cf. GDI5040.39 ([place name] Crete), BMus.Inscr. 968A 6 ([place name] Cos), etc., cf. καθέρπω : also freq. in Trag., A.Pr. 810, etc. ;ἕρπεθ' ὡς τάχιστα S.OC 1643
;Θησεὺς ὅδ' ἕρπει E.HF 1154
; ἕρπειν ἐς μῦθον, πρὸς ᾠδάς, Id.Hel. 316, Cyc. 423 ; ἕρπε δεῦρο come hither, Id.Andr. 722 : and c. acc. cogn.,ἐξόδους ἕ. κενάς S.Aj. 287
; ;εὐθεῖαν ἕρπε τήνδε A.Fr. 195
.b of things, events, etc., ;βότρυς ἐπ' ἦμαρ ἕρπει S.Fr. 255
;ἥβη ἕρπουσα πρόσω Id.Tr. 547
; of a tear stealing from the eye, Id.El. 1231 ; ; ; τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει this (word) goeth forth undying, Pi.I.4(3).40 ; ὁ πόλεμος ἑρπέτω let it take its course, Ar.Eq. 673, Lys. 129 ; of coming events,εἰ δὲ δαίμων γενέθλιος ἕρποι Pi.O.13.105
, cf. N.4.43, 7.68 ; of calamities, come suddenly on one, S.Ant. 585, 618 (both lyr.), Aj. 1087.
См. также в других словарях:
έρπω — και σέρπω (Α ἕρπω) προχωρώ σερνόμενος με την κοιλιά πάνω στο έδαφος ή στηριζόμενος στα χέρια και στα γόνατα νεοελλ. 1. ταπεινώνομαι μπροστά σε ισχυρούς, φέρομαι δουλικά, τούς κολακεύω χαμερπώς για να επιτύχω ιδιοτελείς σκοπούς 2. (για φύλλα… … Dictionary of Greek
